خوشبختانه برای اینکه بتوانید اقدامات لازم برای جلوگیری از هک شدن سایبری خانه هوشمندتان را درک و یا تجزیه و تحلیل کنید نیازی نیست که حتما یک متخصص کامپیوتر باشید.
خانه ی هوشمند یک واژه ی باب روز در بازار آمریکا می باشد. طبق آمار ارزش بازار جهانی خانه های هوشمند از 24.1 میلیارد دلار در سال 2016 به 53.45 میلیارد دلار در سال 2022 خواهد رسید.
به زودی تمامی بخش های منزل شما حتی یخچال و قهوه ساز هم به اینترنت متصل می شوند. در واقع، اکثر لوازم های خانگی مثل تلویزیون و سیستم های موسیقی در حال حاضر هم آنلاین هستند.
در حالیکه اینترنت متصل به لوازم شما، زندگیتان را ساده و راحت تر می کند، می تواند راه هایی را نیز برای دسترسی غیر قانونی هکرها به منزلتان هم فراهم کند. به عبارت دیگر، بدون اقدامات امنیتی مناسب، این دستگاه های هوشمند می توانند خسارت بیشتری را به منزل شما وارد کنند. خوشبختانه برای اینکه بتوانید اقدامات لازم برای جلوگیری از هک شدن سایبری از خانه هوشمندتان را درک و یا تجزیه و تحلیل کنید نیازی نیست که حتما یک متخصص کامپیوتر باشید.
7 نکته ی زیر به شما کمک می کند تا خانه هوشمندتان را از دست هکرها در امان نگه دارید:
1. هرگز از تنظیمات پیش فرض دستگاه استفاده نکنید.
هر فردی که با تکنولوژی آشنا باشد می داند که هر دستگاه متصل به اینترنت دارای تنظیمات پیش فرض برای نام کاربری، گذرواژه و حتی ID دستگاه می باشد. ازآنجاییکه تنظیمات پیش فرض ساده و مبتدی هستند، آسیب پذیری شبکه ی خانه هوشمند بالا می باشد. به همین دلیل لازم است تا کاربر بلافاصله آنها را تغییر بدهد. شما همچنین باید شناسه ی دستگاه را نیز تغییر دهید. شناسه معمولا شامل جزئیات دستگاه مانند نام سازنده، نوع دستگاه و اطلاعات فنی می باشد.
2. رمز عبورهای قوی و معتبر بسازید.
گذرواژه ها اولین خط دفاعی در برابر هکرهای سایبری هستند به همین دلیل جایگزین کردن نام کاربری و گذرواژه های پیش فرض با کلمات ضعیف تغییرات زیادی را ایجاد نخواهد کرد، شما نیاز به ساخت گذرواژه های قوی و معتبر دارید.
اکثر ابزارهای رمز گشایی گذرواژه ها قادر به پردازش مقادیر زیادی از ترکیب حروف و شماره ها برای پیدا کردن یک رمز عبور هستند. بنابراین از کلمات متعارف و ترکیبات منظم حروف و عبارات اجتناب کنید. در عوض، هنگام ایجاد گذرواژه ها از حروف مختلف، نمادها، اعداد و حروف بزرگ استفاده کنید.
هرچه گذرواژه طولانی تر باشد اعتبار و قدرت آن نیز بیشتر است. بنابراین کاربر باید از گذرواژه های طولانی و پیچیده استفاده کند. برای مثال، استفاده از گذرواژه ی “sdw#fotd*” از اصطلاح “sitting duck went flying over the dog” به مراتب بهتر از اسم شما و یا سه رقم اول شماره تلفن شما می باشد. با توجه به قدرت حافظه خودتان می توانید گذر واژه های پیچیده تر و طولانی تر بسازید. علاوه بر این از به کار بردن نام کاربری و گذرواژه های یکسان برای دو دستگاه اجتباب کنید.
3. از کد احراز هویت چند فاکتوره استفاده کنید.
کدهای احراز هویت چند فاکتوره یک لایه امنیتی اضافی از کلمه عبور را ارائه می دهند. سیستم ها معمولا یک رمز عبور یک بار مصرف را از طریق تماس صوتی یا پیغام متنی برای کابر ارسال می کنند. گاهی اوقات، سیستم ممکن است احراز هویت بیومتریک مانند اسکن عددی و یا تشخیص چهره را نیز ارائه دهد.
در نتیجه، هکرها حتی با داشتن نام کاربری و گذرواژه هم نمی توانند به سیستم خانه هوشمند کاربر دسترسی پیدا کنند. کدهای احراز هویت بیومتریک می توانند نسبت به کدهای احراز هویت یکبار مصرف کمی گران تر باشند اما ارزش این هزینه را دارند.
4. از چندین شبکه خانگی و یک کامپیوتر اصلی برای لوازمتان استفاده کنید.
با استفاده از دو شبکه Wi-Fi مختلف و یا اتصال به اینترنت متفاوت می توانید یک لایه امنیتی دیگر نیز ایجاد کنید. از یک شبکه اینترنتی برای ارتباط دادن دستگاه های خود استفاده کنید و یک شبکه اینترنتی دیگر را محدود به استفاده برای دستگاه های اصلی خود مانند کامپیوتر، قرص و گوشی های هوشمند کنید. شرکت های تولید کننده سیستم های کنترل دسترسی از قبیل Lintech همیشه توصیه می کنند تنها از دستگاه های اصلی برای بانکداری آنلاین، خرید، و فعالیت آنلاین عمومی استفاده کنید.
5. به طور منظم به روزرسانی ها را نصب کنید.
به روزرسانی نکردن دستگاهها به طور قابل توجهی باعث افزایش خطرهای امنیتی می شود. این موضوع فقط مربوط به کامپیوترها، تبلت ها و یا گوشی های تلفن هوشمند نیست بلکه هر وسیله هوشمند در شبکه خانگی را نیز شامل می شود. اکثر دستگاه ها ممکن است دارای گزینه ی به روزرسانی اتوماتیک باشند، مطمئن شوید که آن گزینه فعال باشد.
اگر یک دستگاه به طور خودکار به روزرسانی نمی شود، باید برنامه مرتبط با به روزرسانی دستگاه را در تلفن خود به طور منظم (هر 4-3 هفته خوب است) چک کنید. شما همچنین باید قوانین به روز رسانی تولیدکننده ها را چک کنید. برای اعلان های به روز رسانی از طریق ایمیل (در صورت وجود این سیستم) نیز می توانید ثبت نام کنید. به خاطر داشته باشید، شما باید به روز رسانی های امنیتی را بدون توجه به فایروال یا آنتی ویروسی که استفاده می کنید نصب نمایید.
6. از یک دستگاه مدیریت تهدید یکپارچه (UTM) استفاده کنید.
اگر مجموعه ی گسترده ای از دستگاه ها را در شبکه خانگی هوشمند خود داشته باشید، باید از یک دستگاه مدیریت تهدید یکپارچه (UTM) استفاده کنید. در مقایسه با یک فایروال استاندارد، این دستگاه یک لایه بسیار قدرتمند امنیتی را فراهم می کند، به ویژه اگر شما یک شبکه خانگی گسترده داشته باشید. با این حال، این سیستم به عنوان یک دستگاه سخت افزاری نیاز دارد تا به شبکه شما متصل شود.
UTM ها معمولا فایروال، امکان تشخیص نفوذ، آنتی ویروس، فیلتر کردن هرزنامه ها و سرویس های VPN را به عنوان یک واحد یکپارچه فراهم می کند. یکی دیگر از مزایای این سیستم به غیر از افزایش امنیت، کاهش پیچیدگی ها می باشد. شما می توانید تمام دستگاه ها را تنها با یک کلیک و از یک کنسول کنترل کنید.
7. از دستگاه های ناشناخته و غیرمعتبر استفاده نکنید.
کاملا واضح است که شما نباید هارددیسک و یا درایورهای ناشناخته و غیرمعتبر را به شبکه خانگی خود وصل کنید. زیرا هکرها ممکن است از این طریق به شبکه خانگی شما دسترسی پیدا کنند.
شما همچنین باید به طور کامل دسترسی به شبکه خانگی خود را به عنوان یک کاربر مهمان غیر فعال کنید. اطمینان حاصل کنید که فقط اعضای خانواده شما به Wi-Fi یا VLAN دسترسی دارند. تنها در صورت لزوم گذرواژه ی شبکه ی خانگی خود را به آشنایان اعلام کنید. همچنین، از اتصال دستگاه های خود به شبکه های اینترنت عمومی جلوگیری کنید چرا که هکرها می توانند از طریق یک شبکه عمومی، نرم افزارهای مخرب را بر روی دستگاه شما نصب کنند.
نتیجه:
در سال های اخیر خانه های هوشمند جایگاه ویژه ای را در جهان پیدا کرده اند. شرکت های فناوری در سراسر جهان همواره به معرفی دستگاه ها و نرم افزار های با کیفیت بالا و پیشرفته ی اینترنت اشیاء (IoT) در بازار می پردازند هرچند که گسترش سریع این دستگاه ها، نگرانی های امنیتی را نیز افزایش داده است. امیدواریم که این 7 نکته به جلوگیری از هک شدن خانه هوشمند شما کمک کند.